جدیدترین مطالعه درشرکت PWC که یک شرکت بزرگ حسابداری (یکی از چهار شرکت بزرگ حسابداری جهان) است نشان می دهد که تقریباً از هر ۱۰ کارگر جوان، چهار نفر دقیقاً به همین موضوع فکر می‌کنند و اضافه می‌کند که نسل Z یعنی افراد ۱۸ تا ۲۴ ساله در معرض خطر خروج دائمی از بازار کار هستند.
در مقایسه، تنها ۱۰ درصد از کل جمعیت شاغل به طور فعال در حال برنامه‌ریزی برای ترک کار خود برای همیشه هستند.
اما این رفت‌وآمدهای طولانی یا “تنبلی” نیست که باعث می‌شود نسل Z حرفه خود را پیش از آنکه واقعاً شروع کنند، رها کند. گزارش PwC با عنوان “تغییر مسیر در عدم فعالیت اقتصادی” به سلامت روان به عنوان “محرک اصلی” این روند اشاره می‌کند.
در آمریکا، به نظر می‌رسد افراد نسل Z که با مشکلات سلامت روان دست و پنجه نرم می‌کنند، حتی زودتر از تلاش برای پیشرفت شغلی دست کشیده‌اند؛ استادانی که به این نسل آموزش می‌دهند می‌گویند آنها مضطرب‌تر از هزاره‌ای‌ها (۱)هستند و پیش از ترک مدرسه، از رویای آمریکایی دست کشیده‌اند.
آنها در شرف تبدییل شدن به ‘NEET’ ها هستند
در حالی که PwC به طور خاص بازار کار بریتانیا را بررسی کرده است، تحقیقات اخیر پدیده مشابهی را در نیروی کار جهانی نشان می‌دهد.
در واقع، این مطالعه جدید در حالی منتشر می‌شود که تعداد افراد نسل Z که در دسته NEETs قرار می‌گیرند – یعنی نه شاغل، نه در حال تحصیل و نه در حال آموزش – در سراسر جهان در حال افزایش است و میلیون‌ها کارگر جوان از نظر اقتصادی غیرفعال هستند.
در ایالات متحده، این وضعیت به معنای تخمین زده شده ۴.۳ میلیون جوان است که نه در مدرسه هستند و نه در حال کار. در همین حال، در بریتانیا نیز وضعیت تنها رو به وخامت است و تعداد جوانان NEET تنها در سال گذشته بیش از ۱۰۰ هزار نفر افزایش یافته است.
کارشناسان به “مدارک بی‌ارزش”، هوش مصنوعی و تورم به عنوان دلایلی اشاره کرده‌اند که باعث شده‌اند جوانان از بازار کار کنار گذاشته شوند.
با این حال، تحقیقات گسترده دولت بریتانیا نشان می‌دهد که در واقع جوانانی که دارای مشکلات سلامت روان هستند، ۴.۷ برابر بیشتر از هم‌سن و سالان خود در معرض عدم فعالیت اقتصادی قرار دارند.
و یافته‌های PwC نشان می‌دهد که کاهش سلامت روان نسل Z دلیل اصلی افزایش تعداد NEET ها در آینده نزدیک است.
اما علائم هشدار دهنده مدت‌ها پیش وجود داشتند: در ابتدای سال گذشته، تحقیقات جداگانه‌ای نشان داد که کارگران جوان در بریتانیا به دلیل مشکلات سلامت روان مانند افسردگی، فرسودگی شغلی و اضطراب، معادل یک روز کاری در هفته را از دست می‌دهند. مطالعه دیگری اندکی بعد نشان داد که جوان‌ترین نسل کارگران بیشتر از نسل X که ۲۰ سال از آنها بزرگتر هستند، احتمال دارد غیبت استعلاجی داشته باشند، که این موضوع خلاف روندهای تاریخی سلامت است.
و اگرچه در تئوری این به مدیران زمان می‌دهد تا مداخله کنند، بسیاری از کارگران جوان احساس نمی‌کنند که به اندازه کافی توسط کارفرمای خود حمایت می‌شوند تا پیش از ترک کار، در مورد مشکلات خود صحبت کنند.
یک مرد ۲۳ ساله اهل ایرلند شمالی در این گزارش فاش کرد: “من هرگز با کارفرمایم در مورد “سلامت روانم” صحبت نکردم تا زمانی که خیلی دیر شد. اگر با آنها صحبت کرده بودم، شاید می‌توانستند از من حمایت کنند.”
او تنها نیست. طبق این گزارش، تقریباً نیمی (۴۲٪) از کسانی که دنیای کار را ترک کرده‌اند، می‌گویند که برای دریافت حمایت با کسی صحبت نکرده‌اند.
این شاید توضیح می‌دهد که چرا کارفرمایان از این موضوع بی‌اطلاع هستند: از هر پنج نفر، یک نفر گفته است که اولین باری که متوجه شدند کسی قصد ترک کار دارد، زمانی بود که آن شخص نامه استعفای خود را تحویل داد.
اما حتی اگر کارگران هم صحبت می‌کردند، بسیاری از کارفرمایان قادر (یا مایل) به تطبیق با نیازهای آنها نبودند.
هنگامی که PwC از کارگرانی که کار خود را رها کرده بودند پرسید چه چیزی می‌توانست آنها را نگه دارد، آنها به طور قاطع پاسخ دادند که افزایش آگاهی و حمایت در زمینه سلامت روان، مانند گزینه‌های کاری انعطاف‌پذیرتر، می‌توانست مؤثر باشد. با این حال، در همان زمان، کارفرمایان انتظارات برای انعطاف‌پذیری و نیاز به تطبیق با نیازهای سلامت روان را جزو “موانع اصلی” برای استخدام فردی که مدتی از کار دور بوده است، لیست می‌کنند.
********************************************
(۱) اصطلاح هزاره ای ها یا (Millennials) درمورد کسانی به کار می رود که بین سال های ۱۹۸۰ تا ۱۹۹۰ متولد شده اند و گاه از آنها به نام نسل Y یاد می شود .
