به گزارش اخبارکار به نقل از دنیای اقتصاد ، وال استریت ژورنال دراین مورد نوشته است : این اتفاق در چین، ژاپن و کره جنوبی در نیمه دوم قرن بیستم روی داده است . ایالات متحده شاهد این تجربه بود که نرخ مشارکت زنان در نیروی کار – درصد زنان ۱۵ساله و بالاتر که کار می‌کنند یا فعالانه به دنبال کار هستند – از ۳۲درصد در سال ۱۹۴۸ به ۵۹درصد تا سال ۲۰۰۰ افزایش یافت. هند که سال گذشته به عنوان پنجمین اقتصاد بزرگ جهان از بریتانیا پیشی گرفت، این مسیر را دنبال نکرده است. براساس داده‌های بانک جهانی، از سال ۱۹۹۰، نرخ مشارکت زنان در نیروی کار تنها به ۳۱درصد در سال ۲۰۰۰ رسیده است. این نرخ سال گذشته ۲۴ درصد بود.
وضعیت هند
این کشور جزو ۱۲ کشور دارای پایین‌ترین نرخ مشارکت زنان در نیروی کار است، فهرستی که شامل افغانستان و سومالی می‌شود. قابل‌توجه است که عربستان سعودی درصد بیشتری از زنان شاغل یا جویای کار دارد. هند اخیرا در این حوزه پیشرفت‌هایی داشته است. درصد زنان در نیروی کار از ۲۱درصد در سال ۲۰۱۸ که پایین‌ترین نرخ بوده است اندکی افزایش یافته است، اما این دستاوردهای کوچک به‌سختی به دست آمده است. حتی شرکت‌هایی که برای استخدام زنان تلاش کرده‌اند، با مشکل مواجه بوده‌اند.
نرخ پایین نیروی کار زنان در هند به کاهش درصد زنان در نیروی کار جهان از حدود ۵۱درصد در سال ۲۰۰۰ به ۴۷درصد در سال گذشته کمک کرد. اقتصاددانان نرخ پایین مشارکت زنان در هند را به دو عامل اصلی نسبت می‌دهند: اشتغالزایی ضعیف، که منجر به رقابت شدید برای فرصت‌های موجود شده است، و فرهنگ عمیقا محافظه‌کارانه که بر جایگاه زن در خانه تاکید دارد. هند به‌‌رغم اینکه در سال‌های اخیر سریع‌ترین رشد اقتصادی جهان را داشته است، در دهه گذشته به صورت خالص هیچ شغل جدیدی اضافه نکرده است. شکست هند در آوردن زنان بیشتر به نیروی کار، جاه‌طلبی این کشور برای سرمایه‌گذاری بر جمعیت جوان خود را پیچیده می‌کند، زیرا شرکت‌های غربی به دنبال جایگزین‌هایی برای چین برای تولید هستند.
بر اساس گزارش موسسه جهانی مک‌کینزی، اگر این کشور تا سال ۲۰۳۰ نرخ مشارکت زنان در نیروی کار را ۱۱درصد افزایش دهد، پرجمعیت ترین کشور جهان می‌‌تواند تولید ناخالص داخلی خود را ۷۳۴میلیارد دلار افزایش دهد. براساس گزارش بانک جهانی، تولید ناخالص داخلی هند در سال گذشته حدود ۴/ ۳تریلیون دلار بود. براساس گزارش مرکز نظارت بر اقتصاد هند، اندیشکده بمبئی، در سال گذشته تنها ۳۸میلیون زن در هند در مقایسه با ۳۶۸میلیون مرد در کار دستمزدی مشغول به کار بودند. فشار فرهنگی آن‌قدر قوی است که آنامیکا پاندی، یک کارآفرین ۲۶ساله در دهلی نو، گفت که بسیاری از زنان معتقدند کار کردن در خارج از خانه یک کار شرم‌آور است که فقط مختص فقراست. سال گذشته، پاندی یک شرکت مواد غذایی طبیعی به نام ناریو را تاسیس کرد.
او گفت که در ابتدا می‌خواست کارمندان زن را استخدام کند، از جمله در انبارداری، تدارکات و فروش، اما زنان از سرزنش عمومی می‌ترسیدند. پاندی درنهایت مردانی را برای تمام مشاغلی که شامل بیرون از خانه بودن می‌شود استخدام کرد. او گفت که توانسته است بیش از ۵۰۰ زن را برای فروش محصولات ناریو در رسانه‌های اجتماعی و در رویدادهایی در خانه‌هایشان برای دوستان و همسایگان پیدا کند، اگرچه این کار آسانی نبود. آنمول جگی، یکی از بنیان‌گذاران استارت‌آپ کرایه راننده بلو اسمارت، گفت از رانندگان زن می‌خواسته مشتریان را که ۵۰درصد آنها زن هستند، نمایندگی کنند.
