با این حال، تحولات اخیر ممکن است این راهنما را منسوخ کند. تکان‌دهنده‌ترین تحول، دستور دولت ترامپ به پرسنل کنسولی ایالات متحده است که از متقاضیان ویزای دانشجویی و تبادل فرهنگی بخواهند حساب‌های رسانه‌های اجتماعی خود را عمومی کنند تا امکان بررسی «کل حضور برخط» آنها فراهم شود. وزارت امور خارجه صراحتاً اعلام کرده که به دنبال نشانه‌هایی از «خصومت» با دولت یا فرهنگ ایالات متحده و همچنین دیدگاه‌هایی است که به نظرش حامی تروریسم یا یهودستیزی باشد. کسانی که حساب‌های خود را عمومی نکنند، ممکن است با رد درخواست ویزای خود مواجه شوند. علاوه بر این، نداشتن حضور در رسانه‌های اجتماعی نیز می‌تواند ، به عنوان تلاشی برای فرار از بررسی دیدگاه‌های واقعی آنها علیه متقاضی تلقی شود.
دستور دولت ترامپ به پرسنل کنسولی ایالات متحده است که از متقاضیان ویزای دانشجویی و تبادل فرهنگی بخواهند حساب‌های رسانه‌های اجتماعی خود را عمومی کنند تا امکان بررسی «کل حضور آنلاین» آنها فراهم شود
یک دانشجوی بین‌المللی که به دلیل نگرانی از به خطر افتادن وضعیت مهاجرتی خود خواست نامش فاش نشود، می‌گوید: «اگر پست بگذاری، گرفتار می‌شوی، اگر پست نگذاری هم گرفتار می‌شوی.» این سیاست جدید باعث شده که دانشجویان خارجی برای حذف مقالاتشان از نشریات دانشجویی گرفته تا بازگرداندن دستی لایک‌های اینستاگرام خود روی پست‌های طرفدار فلسطین یا ضد ترامپ، دست به هر کاری بزنند. (این کار باید به صورت دستی انجام شود و نیاز به کلیک‌های زیادی دارد. اما به این ترتیب، حساب‌های آنها همچنان عمومی و فعال باقی می‌ماند، فقط سیاسی نیست.)
دانشجویان آمریکایی با یک معضل بالقوه روبرو هستند. آنچه در رسانه‌های اجتماعی گفته‌اند ممکن است هنگام جستجوی کار به آنها آسیب برساند.
اگرچه متقاضیان ویزا بیشترین نگرانی را دارند، دانشجویان آمریکایی نیز با یک معضل بالقوه روبرو هستند. آنچه در رسانه‌های اجتماعی گفته‌اند ممکن است هنگام جستجوی کار به آنها آسیب برساند. با این حال، حذف یا پنهان کردن حضور آنلاین عمومی آنها ممکن است به روش‌های کمتر آشکار و قابل پیش‌بینی نتیجه معکوس داشته باشد، زیرا برخی از کارفرمایان بالقوه از غربالگری مبتنی بر هوش مصنوعی رسانه‌های اجتماعی استفاده می‌کنند تا اطمینان پیدا کنند که کارجویان واقعی هستند و حتی از نظر فرهنگی مناسب‌اند.
پارومیتا پین، دانشیار رسانه‌های جهانی در دانشگاه نوادا، رینو، می‌گوید: این یک دوگانگی ایجاد می‌کند: به دانشجویان گفته می‌شود که پروفایل‌های خود را برای حرفه‌ای بودن تنظیم یا پاکسازی کنند، اما تلاش برای کنترل حضور آنها در فضای مجازی می‌تواند به عنوان کاری مشکوک یا فرار از بررسی تلقی شود.
این یک تغییر جدید است. پژوهشی که در سال ۲۰۱۹ منتشر شد، نشان می‌داد که خصوصی کردن حساب‌ها به شکارچیان شغل آسیب نمی‌رساند و حتی ممکن است به آنها کمک کند. کریس هارتول، دانشیار مدیریت در دانشگاه ایالتی یوتا که این پژوهش را انجام داده، می‌گوید: «به طور کلی، مدیران استخدام کسانی که از تنظیمات حریم خصوصی استفاده می‌کردند و تنظیمات سختگیرانه‌ای داشتند را کمی مثبت‌تر ارزیابی می‌کردند، فکر می‌کنم به این دلیل که آنها می‌فهمیدند این افراد می‌دانند چگونه اطلاعات محرمانه را مدیریت کنند.
برای روشن شدن، کارفرمایان آمریکایی صراحتاً نگفته‌اند که از حساب‌های خصوصی بخواهند عمومی شوند یا وجود حساب‌های خصوصی یا حذف‌شده را علیه کارجویان به کار گیرند، همان‌طور که وزارت امور خارجه در مورد متقاضیان ویزا عمل کرده است. در واقع، چندین ایالت، از جمله کالیفرنیا، مریلند و نیویورک، قوانینی دارند که صراحتاً کارفرمایان را از درخواست دسترسی به حساب‌های اجتماعی خصوصی منع می‌کنند.
اما هوش مصنوعی در حال تغییر شیوه‌های استخدام به روش‌های قابل توجهی است. هوش مصنوعی منجر به انفجار هویت‌های جعلی (یا دزدیده‌شده) و متقاضیان شغلی جعلی شده است. در یک مورد ، زنی اهل آریزونا به دلیل نقشش در طرح پیچیده‌ای که برای قرار دادن اتباع کره‌شمالی در مشاغل فناوری اطلاعات از راه دور در ۳۰۹ شرکت آمریکایی ، از هویت‌های دزدیده‌شده آمریکایی استفاده کرده بود، به ۱۰۲ ماه زندان محکوم شد.
تحقیقات و مشاوره شرکت گارتنر پیش‌بینی می‌کند که تا سال ۲۰۲۸، یک‌چهارم متقاضیان هر شغل ممکن است جعلی باشند. فناوری به حدی پیشرفت کرده که در فقط ۷۰ دقیقه، یک کاربر مبتدی هوش مصنوعی می‌تواند یک پروفایل جعلی ایجاد کند و در یک مصاحبه مجازی با یک استخدام‌کننده یا مدیر استخدام به عنوان یک فرد واقعی ظاهر شود. در مارس، داوید موچادلوت، یکی از بنیان‌گذاران آزمایشگاه‌های امنیتی ویدوک، ویدیویی در لینکدین منتشر کرد که در آن مصاحبه‌ای را با یک متقاضی شغلی که از هوش مصنوعی برای پنهان کردن ظاهر واقعی خود استفاده می‌کرد، قطع کرد. او نوشت که این دومین بار در دو ماه بود که با این ترفند مواجه شده بود.
بنابراین، کارفرمایان دلایل خوبی برای احتیاط دارند، که این امر باعث ایجاد یک کسب‌وکار کاملاً جدید برای غربالگری پروفایل‌های رسانه‌های اجتماعی متقاضیان توسط هوش مصنوعی شده است. شرکت‌ها به دنبال اطمینان از واقعی بودن افراد هستند و در برخی موارد، می خواهند آنها از نظر فرهنگی نیز مناسب باشند.
به عنوان مثال، توفو، یک استارتاپ کوچک دوساله، از سپتامبر گذشته به استفاده از یادگیری ماشین و هوش مصنوعی برای غربالگری پروفایل‌های رسانه‌های اجتماعی متقاضیان و اطلاعات عمومی در دسترس برای تأیید هویت واقعی آنها روی آورده است. جیسون زولتاک، یکی از بنیان‌گذاران و مدیرعامل توفو، می‌گوید: «هدف این است که آنها را قبل از اینکه مدیران استخدام وقت خود را برای مصاحبه با متقاضیان جعلی صرف کنند، پیدا کنیم.»
برخی از چیزهایی که توفو به دنبال آنهاست شامل سن حساب‌های اجتماعی، فعالیت پست‌گذاری و لایک کردن، و حتی تعداد ارتباطات لینکدین است. توفو همچنین تاریخ آخرین یافتن یک پروفایل حذف‌شده و همچنین هر حساب به ظاهر خالی را به کارفرمای بالقوه گزارش می‌دهد. زولتاک می‌گوید، یک متقاضی جعلی معمولی ممکن است یک حساب لینکدین حدود چهار ماهه با دو یا سه ارتباط یا یک پروفایل اینستاگرام یا تیک‌تاک خالی داشته باشد.
پس این برای دانشجویان و کارکنانی که حضور آنلاین خود را پاکسازی کرده‌اند به چه معناست؟ زولتاک می‌گوید که آنها لزوماً به عنوان متقاضیان جعلی علامت‌گذاری نمی‌شوند، اگرچه او کاملاً این احتمال را رد نمی‌کند. اما او اشاره می‌کند که راه‌های دیگری برای تأیید واقعی بودن افراد وجود دارد، از جمله بررسی سن آدرس ایمیلی که برای درخواست شغل استفاده کرده‌اند، همچنین شماره‌های تلفن و اپراتورها و متادیتا در پروفایل‌ها.
توصیه برای دانشجویان این است: یک حساب لینکدین و آدرس ایمیلی که برای جستجوی شغل استفاده خواهید کرد را خیلی قبل از شروع جستجوی شغل راه‌اندازی کنید. داشتن حساب لینکدین ممکن است بدیهی به نظر برسد. اما الیزابت سوآدی، یکی از اعضای تیم مشاوره خدمات شغلی در دانشگاه ریچموند، می‌گوید : دانشجویان چون سال‌هاست درباره خطرات ردپای دیجیتال خود شنیده‌اند، بسیاری از آنها در واقع برای استفاده از پروفایل‌های رسانه‌های اجتماعی برای اهداف حرفه‌ای مردد شده اند.
کاربران جوان‌تر متوجه می‌شوند که در مورد اطلاعاتی که به صورت آنلاین به اشتراک می‌گذاشتند بسیار بی‌احتیاط بوده‌اند و اینکه این اطلاعات چگونه در همه جا ظاهر می‌شود
آنها همچنین همچنان در حال پاکسازی هستند. راب شاول، مدیرعامل شرکت Delete Me، گزارش می‌دهد که دانشجویان به طور فزاینده‌ای با نزدیک شدن به فارغ‌التحصیلی به سرویس‌هایی مانند سرویس او روی می‌آورند. او می‌گوید: «ناگهان [کاربران جوان‌تر] متوجه می‌شوند که در مورد اطلاعاتی که به صورت آنلاین به اشتراک می‌گذاشتند بسیار بی‌احتیاط بوده‌اند و اینکه این اطلاعات چگونه در همه جا ظاهر می‌شود. این موضوع به خوبی با اولین جستجوی شغلی آنها هماهنگ می‌شود.
جستجو برای متقاضیان جعلی تنها چیزی نیست که هوش مصنوعی به آن دامن می‌زند. شرکت‌ها به طور فزاینده‌ای تاریخچه رسانه‌های اجتماعی را به عنوان بخشی از بررسی پیشینه برای استخدام‌های آینده غربال می‌کنند
اما پاکسازی بیش از حد اطلاعات شخصی و خصوصی از اینترنت ممکن است نتیجه معکوس داشته باشد، زیرا ابزارهای غربالگری مانند توفو از این اطلاعات برای تأیید واقعی بودن شما استفاده می‌کنند.
جستجو برای متقاضیان جعلی تنها چیزی نیست که هوش مصنوعی به آن دامن می‌زند. شرکت‌ها به طور فزاینده‌ای تاریخچه رسانه‌های اجتماعی را به عنوان بخشی از بررسی پیشینه برای استخدام‌های آینده غربال می‌کنند. دارین لیپسکامب، بنیان‌گذار و مدیرعامل فرتلی، می‌گوید که این شرکت را در سال ۲۰۱۹ برای بررسی فعالیت رسانه‌های اجتماعی و حضور آنلاین (از جمله مقالات خبری) به عنوان بخشی از بررسی‌های امنیتی راه‌اندازی کرد. اما اکنون، با گسترش هوش مصنوعی، او همان نوع غربالگری را برای بررسی‌های پیش از استخدام ارائه می‌دهد.
شرکت فرتلی گزارشی از رسانه‌های اجتماعی تولید می‌کند که شامل روندهای رفتاری (از جمله لایک‌ها و تعداد پست‌ها)، احساسات نسبت به موضوعات خاص، و تحلیل تعامل (حساب‌های خصوصی در مقابل عمومی) است
فرتلی علاوه بر همکاری با ادارات پلیس و کمپین‌های سیاسی، با شرکت‌هایی در بخش‌های مختلف تجاری قرارداد بسته تا نه تنها مدیران ارشد، بلکه کارمندان رو در رو با مشتری و حتی شرکای تأثیرگذار در رسانه‌های اجتماعی را بررسی کند. این شرکت اکنون بیش از ۴۰ کارمند و ۱۰۰۰ مشتری دارد و حتی برای حضور درلیگ ملی فوتبال آمریکا نیز متقاضیان را بررسی کرده است. همچنین با کمیته‌های کمپین کنگره دموکرات و جمهوری‌خواه در ایالات متحده و احزاب سیاسی در بریتانیا، استرالیا و کانادا برای بررسی نامزدهای سیاسی، کارکنان و منصوبان همکاری کرده است.
برای هر متقاضی، فرتلی گزارشی از رسانه‌های اجتماعی تولید می‌کند که شامل روندهای رفتاری (از جمله لایک‌ها و تعداد پست‌ها)، احساسات نسبت به موضوعات خاص، و تحلیل تعامل (حساب‌های خصوصی در مقابل عمومی) است. لیپسکامب تأکید می‌کند که شرکت هیچ قضاوتی در مورد محتوای گزارش نمی‌کند.
او می‌گوید: «ما ابزاری ارائه می‌دهیم تا بتوانید به یک پروفایل نگاه کنید و بپرسید: «آیا این فرد نماینده ارزش‌های سازمان ما است؟ آیا آنها فرهنگ ما را تقویت خواهند کرد؟» می‌توانید همین تفکر را برای درخواست ویزای دانشجویی به کار ببرید. آیا این فرد فرهنگ آمریکایی را تقویت خواهد کرد؟» به عبارت دیگر، حتی اگر این شیوه‌ها دقیقاً یکسان نباشند، ارتباطی بین غربالگری پیشرفته دیدگاه‌های وزارت امور خارجه و آنچه در بخش خصوصی در حال گسترش است وجود دارد.
در فضای سیاسی پرتنش امروز و با قابلیت‌های هوش مصنوعی کنونی، دانشجویان آمریکایی بی‌دلیل نگران استفاده از رسانه‌های اجتماعی خود نیستند.
سال گذشته، سایت راهنمایی کالج Intelligent.com از ۶۷۲ دانشجوی اخیر و فعلی که گفته بودند در اعتراضات طرفدار فلسطین در دانشگاه شرکت کرده‌اند، نظرسنجی کرد. بیش از نیمی از آنها گفتند که همیشه (۱۱٪)، اغلب (۱۹٪) یا گاهی (۲۳٪) درباره فعالیت‌هایشان سؤال شده و ۲۸٪ گفتند که شواهد آنلاین این فعالیت‌ها را حذف کرده‌اند. علاوه بر این، ۲۹٪ گفتند که در شش ماه گذشته پیشنهاد شغلی از آنها پس گرفته شده است، و ۶۸٪ از کسانی که پیشنهاد شغلی را از دست داده‌اند معتقد بودند که این تصمیم «قطعاً» یا «احتمالاً» به فعالیت‌هایشان مرتبط بوده است.
پین، استاد نوادا، به دانشجویان هشدار می‌دهد که پیش از به اشتراک گذاشتن هر چیزی مبتنی بر هویت (از جمله هویت جنسی و مذهب) یا مرتبط با سلامت روان یا معلولیت‌ها، دو بار فکر کنند. او می‌گوید :حتی با وجود قوانین ضد تبعیض ایالتی، تعصب همچنان به صورت ظریف در استخدام عمل می‌کند.
پس قوانین چه می‌گویند؟
راد ام. فلیگل، وکیل استخدام و رئیس مشترک گروه بررسی پیشینه شرکت لیتلر، می‌گوید که ۲۸ ایالت قوانینی دارند که اطلاعاتی که کارفرمایان می‌توانند از رسانه‌های اجتماعی یا جستجوهای اینترنتی برای تصمیم‌گیری‌های استخدامی استفاده کنند را تنظیم می‌کنند. او می‌گوید: فقط به این دلیل که چیزی عمومی پست شده، به کارفرما اجازه نمی‌دهد آزادانه این اطلاعات را در فرآیند استخدام در نظر بگیرد.
البته، استخدام‌کنندگان یا کارفرمایان ممکن است به طور ناخواسته با اطلاعات محافظت‌شده در پروفایل‌های عمومی مواجه شوند. به همین دلیل، فلیگل توصیه می‌کند که اگر می‌خواهند از مشکلات قانونی اجتناب کنند، باید سیاست‌ها و راهنماهای شرکتی را تعیین کنند که مشخص کند در غربالگری پیش از استخدام چه چیزی می‌توانند استفاده کنند.
این سؤال را مطرح می‌کند که آیا چنین محدودیت‌هایی در غربالگری‌های هوش مصنوعی گنجانده خواهد شد یا خیر. دانشجویانی که به دنبال ورود به بازار کار دشوار هستند، احتمالاً عاقلانه است که روی این موضوع حساب نکنند.
ترجمه: کاظم حسینی
منبع :www.forbes.com
*عنوان اصلی مقاله: “ چگونه پاکسازی حساب‌های رسانه‌های اجتماعی ممکن است نتیجه معکوس داشته باشد و حتی به شانس شغلی شما آسیب برساند”
