به گزارش پایگاه خبری اخبارکار به نقل از تین نیوز ، این که چرا تلاش های صورت گرفته برای قراردادن شغل رانندگی ناوگان عمومی به عنوان مشغل سخت و زیان آور تا کنون نتیجه نداشته دلایل گوناگونی دارد که یکی از ساده ترین آنها نداشتن بودجه لازم برای تامین مالی بازنشستگی پیش از موعد رانندگان در قالب مشاغل سخت و زیان آور است اما مهمترین دلیل موجود در این زمینه قوانین موجود، آیین نامه ها، و تفسیرهای اداری و کارشناسی است که برای مشاغل سخت و زیان آور وجود دارد و بدون اصلاح آنها نمی توان شغل رانندگی را شغل سخت و زیان آور محسوب کرد.
بر اساس قانون کار ایران شغل سخت و زیان آور شغلی است که عوامل محیط کار در آن قابل حذف یا کنترل نباشند. اما از نظر سازمان تأمین اجتماعی:رانندگی شغلی است که با اقدامات حفاظتی و پیشگیرانه مانند تهویه مناسب کابین، استفاده از صندلی ارگونومیک، زمان بندی مناسب شیفت ها، معاینات پزشکی دوره ای آموزش ایمنی و استراحت های منظم می توان آسیب ها و فشارهای جسمی و روانی آن را کنترل کرد. بنابراین شرایط “غیرقابل کنترل بودن” وجود ندارد و مشمول تعریف شغل سخت و زیان آور نمی شود.
به گزارش تین نیوز، یکی دیگر از معیارهای مهم برای سخت و زیان آور شناخته شدن یک شغل، مواجهه مداوم با عوامل خطرناک محیطی مثل گرد و غبار شیمیایی یا فلزات سنگین، تشعشعات، سر و صداهای شدید صنعتی، مواد سرطان زا یا عفونی است که در این مورد سازمان تأمین اجتماعی معتقد است که رانندگان ناوگان عمومی به طور مداوم با چنین عوامل خاصی در تماس نیستند (برخلاف مثلا کارگران معدن یا کارخانه های پتروشیمی).
نکته مهم حقوقی در دیدگاه سازمان تامین اجتماعی این است که بسیاری از شغل ها ممکن است سخت یا استرس زا باشند، اما الزما زیان آور نیستند.
همچنین سازمان تامین اجتماعی مدعی است که در بسیاری از موارد، هیچ مستند علمی یا پزشکی رسمی ای که نشان دهد درصد بالایی از رانندگان دچار بیماری های ناشی از شرایط کاری شده اند یا طول عمر مفید شغلی آنها کاهش یافته است، ارائه نمی شود. سازمان تأمین اجتماعی تأکید می کند که تصمیم گیری در مورد سخت و زیان آور بودن، باید مستند و علمی باشد، نه صرفا بر اساس احساس یا تجربه فردی.
البته نباید از نظر دور داشت که یکی از دلایل عدم پذیرش شغل رانندگی ناوگان عمومی به عنوان سخت و زیان آور، افزایش بار مالی برای سازمان تامین اجتماعی است. زیرا در صورت پذیرش شغل رانندگی به عنوان مشاغل سخت و زیان آور، باید بازنشستگی رانندگان با ۲۰ سال سابقه کار ممکن شود و تعداد بالای رانندگان مشمول موجب افزایش بار مالی به صندوق بازنشستگی، کاهش منابع بلند مدت سازمان و تهدید پایداری مالی آن و ایجاد زمینه برای بروز نارضایتی در بین سایر بیمه شدگان و بازنشستگان می شود.
