نرخ بیکاری جوانان ۲ برابر بیکاری عمومی است

مطابق آمارهای مرکز راهبردی وزارت کار نرخ بیکاری جوانان ۱۵تا۲۴ ساله حدود ۲۶ درصد است که این نرخ بیش از دو برابر نرخ بیکاری عمومی است. نرخ بیکاری عمومی در کشور ۱۰.۷ درصد است.
به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری تسنیم،گزارش های تحلیلی بازار کار نشان می دهد که با افزایش سالانه نزدیک به یک میلیون نفر به جمعیت بیکار کشور، شاهد این هستیم که نرخ بیکاری جوانان به دو برابر نرخ بیکاری کل رسیده است.
با توجه به تجربه اقتصاد ایران در دهه اخیر، رشد عرضه نیروی کار در ابتدای دوره یعنی از سال ۸۷ تا ۹۲بسیار ناچیز بوده است اما در پنج سال اخیر از ۹۲ تا ۹۷افزایش یافته که این موضوع موید افزایش امید برای یافتن شغل است و در میان مدت و بلند مدت تاثیر بسزایی در بازار کار خواهد داشت.
میزان تقاضا برای بازار کار تا جایی است که در زمستان ۹۸ طبق گزارش مرکزپژوهش های مجلس ۲۸ درصد افرد به دلیل دلسردی از یافتن شغل از بازار کار خارج شده‌اند. تفاوت نرخ بیکاری بین به ۱۰درصد می‌رسد.
دفتر مطالعات اقتصادی مرکز پژوهش‌های مجلس در گزارشی با عنوان «تحلیل شاخص‌های بازار کار در فصل زمستان ۹۸» آورده است: بررسی وضعیت بازار کار ایران در زمستان۹۸ نشان می‌دهد نرخ بیکاری کاهش ۱٫۷درصدی نسبت به زمستان ۹۷ داشته است. با این حال از جمعیت ۳۲۷۰ هزار نفری بیکاران در زمستان ۱۳۹۷، ۳۵٫۱ درصد موفق به یافتن شغل شده‌اند و مابقی یا همچنان بیکار مانده‌اند (۳۶٫۸ درصد) یا عمدتا به دلیل دلسرد شدن از یافتن شغل از بازار کار خارج شده اند ( ۲۷٫۹درصد). نتایج محاسبات نشان می‌دهد در صورتی که این افراد دلسرد شده همچنان در بازار کار باقی می‌ماندند نرخ بیکاری در زمستان ۱۳۹۸ به جای ۱۰٫۶درصد اعلام شده توسط مرکز آمار ایران به ۱۳٫۶ درصد می‌رسید.
بر اساس گزارش های مرکز راهبردی وزارت کار نرخ بیکاری جمعیت ۱۵تا۲۴ساله حدود ۲۶٫۰ درصداست. این رقم بیشتر از نرخ بیکاری عمومی که ۱۰٫۷ است می باشد.
در حالی که به نظر می رسد کارجویان تحصیل کرده باید شرایط مناسب تری را برای ورود به بازار کار کشور داشته باشند، اما آمارها می گویند چنین نیست و هجوم دهه های اخیر جوانان به دانشگاه ها و دریافت مدارک گوناگون تحصیلی نتوانسته است کمک چندانی به آنها در ورود به عرصه بازار کار کشور داشته باشد که البته این مسئله مربوط به همه تحصیل کرده ها نیست و افراد بسیار زیادی نیز اگر وارد دانشگاه نمی شدند، امروز نمی توانستند در جایگاه های مناسب شغلی قرار بگیرند.
معمولاً ناهماهنگ بودن آموزش های تئوریک دانشگاهی با نیازهای بازار کار، بی توجهی به رشته های مورد نیاز جامعه، تربیت صرف دانشجو بدون ظرفیت سنجی، جزیره ای عمل کردن دانشگاه ها و تمرکز بر روی پذیرش دانشجوی بیشتر از روش های گوناگون بدون اینکه بررسی شود بازار کار به چه نوع آموزش هایی نیازمند است و همچنین فقدان مهارت انجام کار از سوی فارغ التحصیلان دانشگاهی؛ به عنوان مهم ترین دلایل بیکار ماندن هزاران فارغ التحصیل دانشگاهی کشور نام برده می شود.