در طول تمام این سال‌ها، اما آنچه در پژمان نوزاد بچه تهرانپارس تا غول فناوری سیلیکون، ولی ثابت مانده عشقش به فوتبال است. پژمان هنوز فوتبال ایران را به دقت دنبال می‌کند و سعی می‌کند شرکای تجاری‌اش را هم آلوده این عشق کند.
در دنیای تجارت و سرمایه‌گذاری‌های بزرگ، نام یک ایرانی‌تبار در چند هفته اخیر به شکل قابل ملاحظه‌ای برجسته شده‌است: پژمان نوزاد؛ یک جوان عشق فوتبال اهل تهرانپارس که حالا به یک نام آشنا در سرمایه‌گذاری‌های چند صد میلیون دلاری در فناوری‌های جدید تبدیل شده است.
به گزارش بی بی سی، پژمان نوزاد در فهرست سال ۲۰۲۳ مجله معتبر «فوربز» از سرمایه‌گذاران شرکت‌های نوظهور و آینده‌دار بعدی در دنیای تکنولوژی، به عنوان نفر اول انتخاب شده است؛ فهرستی که به نام «میداس سید» در کنار فهرست معروف «میداس» منتشر می‌شود.
فوربز همه ساله کلیه داده‌های مربوط به سرمایه‌گذاری شرکت‌های فن‌آوری را جمع‌آوری می‌کند و بر اساس عملکرد این شرکت‌ها، ارزش سرمایه‌گذاری‌هایشان را ارزیابی می‌کند. اگر قرار بود این رقابت با یک رشته ورزشی مقایسه شود بیشتر شبیه یک مسابقه دوی ۱۰۰متر است تا ژیمناستیک. به این معنی که ارزشگذاری فقط بر اساس داده‌هاست و نه استنباط کارشناسان. رای دادنی در کار نیست.
ایالت کالیفرنیا در آمریکا از دیرباز یکی از مقصد‌های اصلی جویندگان طلا بوده است. بسیاری از آن‌هایی که به دنبال طلا به این ایالت آمدند، هرگز رنگ طلای وعده داده شده را ندیدند. اما کوچ دسته جمعی این مهاجران باعث شد تا زندگی در این منطقه رونق بگیرد و حالا این ایالت، یکی از بزرگترین قطب‌های اقتصادی نه تنها آمریکا که جهان است.
مروزه این داستان به نوع دیگری تکرار می‌شود و شاید نام گذاری فهرست موفق‌ترین سرمایه‌گذاران حوزه فناوری به «میداس» توسط مجله فوربز بی‌مسما نباشد. میداس خدای یونانی بود که به هر آنچه دست می‌زد تبدیل به طلا می‌شد؛ طلایی که امروزه شاید همان سرمایه گذاری دقیق و به لحظه در فناوری شرکت‌های نوظهور باشد.
تجارتی که پژمان نوزاد در آن یکی از بهترین‌های جهان شناخته شده است، نه فقط به خاطر گنجانده شدن در فهرستی که مثل اسکار فن‌آوری است، بلکه به دلیل مهارتی است که او در عمل آن را اثبات کرده است.
امروز در کارنامه پژمان نوزاد سرمایه گذاری اولیه برای شروع تعدادی از مهمترین شرکت‌های حوزه تکنولوژی در دو دهه گذشته ثبت شده است. مجموع ارزش این شرکت‌ها به بالای ۵۰ میلیارد دلار می‌رسد.
او ماجرای آمدنش به آمریکا را همیشه با اشتیاق تعریف می‌کند. بعد از این که برادرش بار‌ها موفق نشده بود ویزای آمریکا را بگیرد، در یکی از تلاش‌ها پژمان را با خودش به سفارت آمریکا در آلمان می‌برد که در همان زمان مصاحبه پژمان موفق می‌شود که ویزای آمریکا را بگیرد و راهی سرزمین رویاهایش بشود.
اول ورودش به آمریکا روزگار سختی را می‌گذراند، چون پول زیادی در بساط نداشت و به دنبال این بود که از جایی بتواند شروع کند. اینجا بود که شناخت و ارتباط با فوتبالی‌ها به کمک این مهاجر نوجوان آمد.
پژمان که زمانی توپ جمع‌کن استادیوم امجدیه – شیرودی – در تهران بود، از بچگی عاشق فوتبال بود و حتی در سال‌های آخری که در ایران زندگی می‌کرد، یک برنامه رادیویی در مورد فوتبال اجرا می‌کرد. او چند سالی هم به عنوان خبرنگار ورزشی در روزنامه‌های ابرار ورزشی و دانش ورزش کار کرده بود.
پژمان نوزاد حتی مدتی برای تیم جوانان استقلال توپ زد و دو بار هم با این تیم قهرمان باشگاه‌های تهران در این رده شد. او سه دوره جام جهانی فوتبال را به عنوان خبرنگار پوشش داده و از جمله اولین‌هایی بود که مطالب فنی و تاکتیکی را به فضای روزنامه‌های ورزشی در ایران بود.
با این گذشته سراسر فوتبالی، پژمان اگر جای دیگری شانس نیاورده بود اینجا را شانس آورد. آنچه در کالیفرنیا کم نبود ایرانی فوتبالدوست بود. یکی از آن‌ها اصغر شرفی مربی سابق تیم ملی فوتبال در جام جهانی ۱۹۷۸ آرژانتین که در پالو آلتو کارواش داشت. پژمان نوزاد که یکی از اولین شغل‌هایش را شروع کرد با خنده یادی از آن می‌کند و می‌گوید: «ادعا می‌کنم که تا همین امروز هیچ‌کس در کالیفرنیا بهتر از من ماشین نمی‌شورد.»
پژمان (نفر اول ایستاده از چپ) برای مدتی در تیم فوتبال جونان استقلال در کنار بازیکنانی مانند محسن گروسی و فرشاد فلاحت‌زاده بازی کرد
بعد از کارواش، مدتی را در یک سوپرمارکت کار می‌کرد، بدون اینکه جای خواب ثابت و درستی داشته باشد. تا این که موفق شد در یک فرش‌فروشی کار پیدا کند. پژمان که فروشنده فوق‌العاده‌ای بود، به این ترتیب با ایرانی‌های موفق کالیفرنیا آشنا شد.
او را به مهمانی‌های مجلل دعوت می‌کردند؛ هم برای اینکه فرش‌های جدیدی را که دستش آمده بود، به آن‌ها نشان بدهد و هم به خاطر شخصیت جالبش. اینجا بود که پژمان نوزاد متوجه شد پولدار‌های دور و بر سان‌فرانسیسکو علاوه بر خریدن فرش ایرانی وآنتیک دوست دارند در حوزه فناوری و تکنولوژی هم سرمایه گذاری کنند.
او کارفرمای خودش را قانع کرد که باید در این زمینه سرمایه‌گذاری کنند و آن‌ها هم به او اعتماد کردند.
پژمان که در قسمت فنی سررشته‌ای نداشت، تجارت جدید را خوب شروع نکرد. سرمایه گذاری‌های اولیه نتیجه ندادند، ولی برایش تجربه به همراه داشتند. او که به قول خودش یک خط برنامه‌نویسی کامپیوتر بلد نیست می‌گوید: «سعی کنید برای آرزو‌های خود سقفی نداشته باشید.»
تبحر پژمان نوزاد در شناسایی استعداد‌ها بود. به جای اینکه تمرکزش را بر روی محصول بگذارد، سعی کرد توانایی‌های آن فرد را شناسایی کند. آرام آرام روند کار او تغییر کرد و کار‌ها روی غلتک افتاد، تا جایی که الان نام او به عنوان بهترین سرمایه‌گذار از پایه روی شرکت‌های تکنولوژی در آمریکا مطرح است.
در طول تمام این سال‌ها، اما آنچه در پژمان نوزاد بچه تهرانپارس تا غول فناوری سیلیکون، ولی ثابت مانده عشقش به فوتبال است. پژمان هنوز فوتبال ایران را به دقت دنبال می‌کند و سعی می‌کند شرکای تجاری‌اش را هم آلوده این عشق کند.
