سکینه سادات پاد در نشست علمی و تخصصی «واکاوی راهکارهای استیفای حقوق مادی و معنوی دختران مجرد دهه های ۵۰ و ۶۰» با بیان اینکه چنانچه موضوع و مسائل مربوط به دختران مجرد دهه های ۵۰ و ۶۰ مانند بسیاری دیگر از مسائل و مشکلات از سوی یک تریبون رسمی مطرح نمی شد، چه بسا نادیده انگاشته می شد، افزود: هدف از برگزاری نشست‌های متعدد از سوی مرکز پیگیری حقوق و آزادی های اجتماعی این بود که این مساله مهم را در نقطه کانونی توجه حاکمیت قرار دهیم.
دستیار رئیس جمهور در پیگیری حقوق و آزادی های اجتماعی ادامه داد: در جلسه‌ای موضوع بروز برخی بی عدالتی‌ها در حق دختران مجرد دهه‌های ۵۰ و ۶۰ به سبب اعمال پاره‌ای قوانین را با رئیس جمهور شهید، مطرح کردم و ایشان بدون معطلی دستور پیگیری این موضوع را صادر کردند.
پاد ادامه داد: ما نمی‌توانیم طیف مهمی از دختران کارآمد و دخترانی که می‌توانند در جامعه به خوبی ایفای نقش کنند را نادیده بگیریم، این دختران باید دیده شوند و در جاهایی که شایستگی دارند، قرار گیرند.
آمار دختران و پسران مجرد بالای ۳۵ سال/ وضعیت دختران مجرد در روستاها سخت تر است
شهلا کاظمی پور، جمعیت شناس و عضو هیات علمی دانشگاه تهران نیز در این نشست با تاکید بر اینکه زمانی که از مسائل دختران و مسائل دختران ازدواج نکرده و مجرد دهه های ۵۰ و ۶۰ سخن به میان می‌آید باید به جنبه های مختلف مسائل این دختران نگاه کرد و توجه داشت؛ گفت: این دختران مسائل مختلفی مانند مساله اجتماعی، ازدواج، مساله عاطفی، مالی و خیلی مسائل دیگر دارند.
وی اظهار داشت: نباید تنها دختران شهر تهران و دختران حاضر در دانشگاه را در کنار خود ببینیم، بلکه باید تمام دختران در تمام نقاط کشور را در این حوزه ببینیم؛ تعداد دختران مجرد دهه ۶۰ در معرض ازدواج که در تقابل با تعداد پسران مجرد هست در حال افزایش است این مساله به دلیل هرم سنی جمعیت ما پدید آمده که تعداد دختران دهه ۶۰ از تعداد پسران دهه ۵۰ بیشتر است.
دختران مجرد در روستاها اغلب تحت حمایت پدر یا برادر هستند
کاظمی پور با اشاره به اینکه بارها پیشنهادی مبنی بر همسان همسری سنی در جامعه مطرح شده است، گفت: باید این نکته مهم توجه داشت که در فرهنگ جامعه ما دختران برای ازدواج باید انتخاب شوند و دختران اراده و انتخاب برای ازدواج را ندارند.
این استاد دانشگاه عنوان کرد: نکته مهم دیگر در خصوص دختران مجرد در روستاها است که این دختران بازمانده از ازدواج، عمدتا تحصیلات و شغل مناسبی برای تامین معیشت ندارند و اغلب تحت حمایت پدر یا برادر هستند و با مشکلات و مسائل بیشتری دست و پنجه نرم می‌کنند.
کاظمی پور تاکید کرد: باید سیاست‌گذاری‌های علمی و کارشناسانه برای کمک به تسهیل ازدواج این دختران و پسران مجرد و تدارک برنامه های حمایتی دختران و حتی پسرانی که به تجرد قطعی رسیده یا نزدیک هستند مدنظر دولت و سیاست گذاران قرار گیرد.
وی ادامه داد: یک میلیون و ۱۵۵ هزار دختر و یک میلیون و ۷۰ هزار پسر مجرد بالای ۳۵ سال شامل ۵۰۵ و ۶۹۰ هزار دختر و پسر مجرد ۳۵ تا ۳۹ ساله، ۸۱ و ۱۵۲ هزار دختر و پسر مجرد ۴۵ تا ۴۹ ساله، ۲۴۳ و ۳۰۱ هزار دختر و پسر مجرد ۴۰ تا ۴۴ ساله در کشور داریم.
چالش اقتصادی و معیشتی مهمترین دغدغه دختران مجرد دهه‌های ۵۰ و ۶۰
احمد دراهکی، جمعیت شناس و مدیر گروه جمعیت شناسی دانشگاه علامه طباطبایی نیز در این نشست اظهار داشت: ازدواج دختران تابع ازدواج پسران است؛آنچه که در ازدواج دختران مساله ساز است، سن بوده و عمدتاً دختران وقتی سن ۳۰ سالگی را رد می کنند، احتمال ازدواج نکردن آنها شیب تندی پیدا می کند و هرچه به سن بالاتر دختران می رسیم احتمال ازدواج نکردن و تجرد قطعی آنها بیشتر می شود.
در آینده با زنانه شدن فقر در جامعه روبرو خواهیم شد و زنانی هم که مجرد چون سرمایه اقتصادی ندارند، فقیرتر خواهند بود.
وی با بیان اینکه برای ارائه راهکار حل مسائل این دختران باید توجه داشت که عوامل دیگری به غیر از مسائل جمعیتی در تجرد این دختران نقش دارند، گفت: مهمترین چالش دختران مجرد دهه های ۵۰ و ۶۰ چالش مشکلات اقتصادی و معیشتی است و این مساله در آینده خیلی بیشتر خود را نشان می‌دهد و سبب افزایش آمار زنان سرپرست خانوار می‌شود.
دراهکی تاکید کرد: در آینده با زنانه شدن فقر در جامعه روبرو خواهیم شد و زنانی هم که مجرد چون سرمایه اقتصادی ندارند، فقیرتر خواهند بود.
مدیر گروه جمعیت شناسی دانشگاه علامه طباطبایی با اشاره به ضرورت قانونگذاری در این خصوص، خاطر نشان کرد: دختران مجرد این دهه‌ها که وارد بازار اشتغال می شوند، وارد بازار اشتغال رسمی نشده و وارد حوزه اشتغال غیر رسمی می‌شوند که این خود آسیب هایی را به دنبال دارد و برای حل خیلی از مشکلات این گروه باید به فکر قانونگذاری در جهت بیمه تأمین اجتماعی بود.
وی افزود: اشتغال غیر رسمی بیمه ندارد و کارفرما هر زمان خواست می تواند این گروه را از کار اخراج کند.
به گفته این استاد دانشگاه، دختران مجرد دهه های ۵۰ و ۶۰ شاید امروز بتوانند از پس تأمین نیازهای خود برآیند، اما از آنجا که در آینده با توجه به افزایش سن و کاهش عملکرد بیولوژیکی و توان جسمانی و ایجاد مشکل در حوزه سلامت این گروه و عدم حمایت در جهت مراقبت این گروه در سالمندی، حتما باید به بحث بیمه تأمین اجتماعی این گروه توجه شود.
وی، نهاد سازی در ساختار دولت ها و حاکمیت برای حل مشکلات و مسائل اجتماعی را راهکار رفع این نوع مشکلات عنوان کرد و افزود: نهادهایی را باید برای حل معضلات و مشکلات این دختران در جامعه ایجاد کنیم و پیگیری دائمی در حل مسائل این گروه دختران از سوی تمام دولت ها باید انجام شود.
دراهکی در بخش دیگری از سخنانش گفت: باید این واقعیت را بپذیریم که تجرد قطعی تعدادی از این دختران اتفاق افتاده است و تجرد قطعی بسیاری دیگر از این دختران هم اتفاق خواهد افتاد و باید برای حل مشکلات این گروه از فرهنگ سازی و مسائل فرهنگی فراتر رویم و راهکار حمایتگری از این دختران را در دستور کار قرار دهیم.
وی افزود: دولت باید برای توانمند سازی این گروه، بودجه و اعتبار و منابع برای اعطای وام‌های ایجاد کسب و کار و کار آفرینی را به صورت سیاست گذاری های قانونی و نهادسازی در دستور کار خود قرار دهد.
