به گزارش پایگاه خبری اخبارکار به نقل از ایسنا ، علی شریعتی در دوم آذرماه ۱۳۱۲ در دهکده مزینان از توابع سبزوار در کنار کویر بهدنیا آمد. دوران دبستان و دبیرستان را در مدرسه ابن یمین مشهد گذراند و از سال نهم وارد دانشسرای مقدماتی شد. دو سال در اطراف مشهد به آموزگاری پرداخت و ضمن تدریس موفق به اخذ دیپلم و لیسانس شد. وجود تفکر خلاق باعث شد که شریعتی در طول دوران تحصیل در دانشکده ادبیات به انتشار آثاری چون ترجمه «ابوذر غفاری»، «نیایش» اثر الکسیس کارل و یکرشته مقالههای تحقیقی در این زمینه همت گماشت؛ وی با آثار متنوع خود که در زمینههای گوناگونی چون انسان، تاریخ، فرهنگ، تمدن، جامعه و… به نگارش درآورد، انقلاب فکری بزرگی ایجاد کرد و با آگاهی دادن جوانان، آنان را از غفلت و پوچی رهانید.
رشته تحصیلی وی ادبیات بود اما فضایی که او در آن به سر میبرد فضای ادبیاتی نبود، پدرش عالم دینی و مبارز بود و او با مفاهیم دینی سروکار داشت، پس با اینکه رشتهاش ادبیات بود، ولی اختصاصاً در ادبیات کار نکرد. شریعتی ادبیات را به عنوان وسیله انتقال افکار و اندیشههایش بهکار میگرفت که در حوزههای فرهنگی، مذهبی، اجتماعی و سیاسی متمرکز بود. شریعتی، نه صرفاً یک ادیب که یک مصلح اجتماعی بود و در سخنرانیهای او ادبیات نمود بسیاری داشت. دکتر شریعتی به عنوان معلم انقلاب و نویسنده انقلاب با بیدارگری و دعوت مردم به ستیز با سه گروه مصیبت بار تاریخ یعنی صاحبان زر، زور و تزویر، نقش مهمی در هدایت جوانان و مردم به سوی مکتبی تکاندهنده ایفا کرد.
شریعتی در جریان مبارزات انقلابی خود همراه بسیاری دیگر در سال ۱۳۳۶ در مشهد دستگیر و به تهران اعزام شد. پس از ترک زندان تحصیل را ادامه داد و بالاخره در سال ۱۳۳۸ عازم فرانسه شد. در فرانسه با نویسندگان بزرگی آشنا و فلسفه غربی و علم جامعه شناختی آموخت. پس از پایان تحصیلات و کسب دکترا در جامعهشناسی و تاریخ اسلام از دانشگاه سوربن به سوی وطن حرکت کرد. پس از پنج سال تحصیل و آموختن و فعالیت سیاسی، در اروپا، بازگشت به فضای راکد و بسته جامعه ایران و آن هم تدریس در دبیرستان بسیار رنجآور بود، سال بعد، وی پس از قبولی در امتحان بهعنوان کارشناس کتب درسی به تهران منتقل شد و با آقایان برقعی و باهنر و دکتر بهشتی که از مسئولان بررسی کتب دینی بودند، همکاری کرد.
از سال ۱۳۴۵ او به استادیار رشته تاریخ در دانشکده مشهد استخدام شد. چاپ کتاب اسلامشناسی و موفقیت درسهای دکتر علی شریعتی در دانشکده مشهد و ایراد سخنرانیهای او در حسینیه ارشاد در تهران موجب شد که دانشکدههای دیگر ایران از او تقاضای سخنرانی کنند، این سخنرانیها از نیمه دوم سال ۱۳۴۷ آغاز شد. مجموعه این فعالیتها مسئولان دانشگاه را بر آن داشت که ارتباط او با دانشجویان را قطع کنند و به کلاسهای وی که در واقع به جلسات سیاسی ـ فرهنگی بیشتر شباهت داشت، خاتمه دهند.
در پی این کشمکشها و دستور شفاهی ساواک به دانشگاه مشهد کلاسهای درس او، از مهرماه ۱۳۵۰، رسماً تعطیل شد.در دورانی که مجبور به خانهنشینی بود؛ فرصت یافت تا به فرزندانش توجه بیشتری کند. در سال ۵۵، با فرستادن پسرش (احسان) به خارج از کشور فرصت یافت تا مقدمات برنامه هجرت خود را فراهم کند. دکتر شریعتی نهایتاً در روز ۲۶ اردیبهشت سال ۱۳۵۶ از ایران، به مقصد بلژیک هجرت کرد و پس از اقامتی سه روزه در بروکسل عازم انگلستان شد و در منزل یکی از بستگان نزدیک همسر خود اقامت گزید و پس از گذشت یک ماه در ۲۹ خرداد همان سال به نحو مشکوک درگذشت.
فیلم این خبر را در گالری فیلم سایت ببینید.