نگرانی سایر مدیران از این است که در برهه‌‌‌ای که به‌‌‌ندرت پستی در داخل سازمان خالی می‌شود و جابه‌‌‌جایی نیروها بسیار سخت‌‌‌تر است، چگونه ستاره‌‌‌هایشان را دلگرم به کار نگه دارند، چون نمی‌توانند آنها را ارتقا دهند. در بعضی موارد مدیران می‌‌‌گویند که نرخ ترک شغل بعد از سال‌ها دگرگونی‌‌‌های شدید، در حال بازگشت به سطوح پیش از پاندمی است.
در جای خود ماندن
دنیس میکیول، مدیرعامل شرکت جهانی مشاوره منابع انسانی گروه آدکو (Adecco Group) که با کارفرماهای بزرگی کار می‌‌‌کند می‌‌‌گوید: «شکی وجود ندارد که سطح از دست دادن کارمندان در حال کمتر شدن است. افراد احساس میکنند با توجه به اینکه وضعیت اقتصاد کلان چندان خوب نیست، احتمالا بازار کار کساد باشد. به‌‌‌علاوه، طبق روش معمول «آخرین ورودی‌‌‌ها اولین تعدیلی‌‌‌ها محسوب می‌‌‌شوند» احتمال بیشتری وجود دارد که افراد در شغل کنونی‌‌‌شان بمانند.
برای مدیرانی که سال‌ها از سطح بالای تغییر شغل مداوم کارکنان و افزایش حقوق پی‌‌‌درپی می‌‌‌نالیدند، این کاهش استعفا باید تغییر خوشایندی باشد. اما برخی از مدیران می‌‌‌گویند از سرعت تغییر دینامیک بازار کار که چالش‌‌‌های تازه‌‌‌ای را پیش رویشان قرار داده غافلگیر شده‌‌‌اند.
طبق گزارش اداره کار آمریکا، نرخ استخدام در ماه اکتبر با کاهش شدیدی مواجه بوده و کارفرماها نصف ماه سپتامبر موقعیت شغلی اضافه کرده‌‌‌اند و نرخ بیکاری از ۳.۸ به ۳.۹ رسیده؛ هرچند هنوز این رقم به شکلی تاریخی پایین و کم است. کارفرماها سعی میکنند با دقت بالایی پیش‌بینی کنند که چقدر از کارکنان در طول سال استعفا خواهند داد تا بودجه تیم‌‌‌ها را تعیین و برنامه‌‌‌های استخدامی طراحی کنند. شرکت نرم‌‌‌افزاری سرویس نو (ServiceNow) برای پیش‌بینی تعداد کارکنانی که در هر بازه سه‌‌‌ماهه ترک کار میکنند، از مدل‌‌‌های یادگیری ماشینی استفاده می‌‌‌کند. سارا تیلی معاون ارشد واحد استعدادهای جهانی شرکت می‌‌‌گوید نرخ ترک شغل داوطلبانه امسال کمتر از میزان پیش‌بینی این مدل‌‌‌ها بوده. او اعداد و ارقام دقیق و مشخصی را ذکر نکرد؛ اما گفت میزان ترک شغل در میان کارکنان برتر در سال ۲۰۲۳ کمتر از نصف نرخ سال ۲۰۲۲ است.
تیلی می‌‌‌گوید: «نرخ ترک شغل، یک سقوط آزاد را تجربه کرده که از نظر ما اتفاق بسیار مثبتی است.» اداره کار آمریکا همچنین اخیرا اعلام کرده که نرخ ملی استعفا در ماه سپتامبر برای سومین ماه پیاپی روی ۲.۳ ثابت مانده که بسیار کمتر از ۳درصد آوریل ۲۰۲۲ است. نرخ استعفا در طول پاندمی رکورد زد. با کاهش قرنطینه‌‌‌های کرونا، کارکنان در پی شرایط کاری بهتر و درآمد بیشتر شغلشان را عوض کردند و همین مساله به پدیده خارق‌‌‌العاده‌‌‌ای انجامید که به استعفای بزرگ مشهور شد. در نظرسنجی کارکنان، بسیاری از کارکنان تعهد و سرسپردگی تازه‌‌‌ای نسبت به کارفرماهای کنونی نشان دادند. طبق نظرسنجی ماه اکتبر شرکت آدکو، ۷۳درصد از کارکنان گفته‌‌‌اند تصمیم دارند در شغلشان باقی بمانند که این رقم نسبت به ۶۱درصد سال گذشته افزایش قابل‌‌‌توجهی داشته است.
ضرورت ترک شغل
پروی تایلر، نایب‌رئیس واحد منابع انسانی شرکت داروسازی «فرینگ فارما» می‌‌‌گوید: «یکسری از نقل و انتقالات کارمندان در داخل یک سازمان، سالم و ضروری است. ترک شغل برای آن دسته از کارکنان فوق‌‌‌العاده‌‌‌ای که عملکرد بسیار بالایی دارند فرصت ارتقا و پیشرفت فراهم می‌‌‌کند و به کارفرمایان این فرصت را می‌‌‌دهد که کارکنان جدیدی با دیدگاه نو یا مهارت‌‌‌های مورد نیاز بیاورند. به‌نظر من هنگامی که نرخ استعفا بیش از اندازه پایین باشد، اوضاع کم‌‌‌کم راکد می‌شود؛ به‌‌‌خصوص هنگامی‌‌‌که افراد تعمدا جابه‌‌‌جا نمی‌‌‌شوند.» تایلر حاضر نشد نرخ ترک کار فعلی فرینگ را فاش کند؛ اما گفت که عدد امسال کمتر از نرخ سال گذشته است که خود در پنج سال گذشته کمترین بوده.
او اضافه کرد: «اگر از من بپرسید دوست دارم نرخ ترک کار فعلی‌‌‌مان نصف شود یا نه، می‌‌‌گویم احتمالا نه؛ چون در آن صورت در رنج ناسالمی قرار می‌‌‌گیریم.»
مدیران اگر بخواهند از شر کارکنانشان خلاص شوند، می‌توانند آنها را اخراج کنند. اما این تعدیل نیرو به حسن شهرت و اعتبار شرکت آسیب می‌‌‌رساند. پس در بازه‌‌‌هایی که میزان ترک شغل ناچیز است، پیش از آنکه به تعدیل نیرو متوسل شوند ابتدا رویکرد متفاوتی را در پیش می‌‌‌گیرند. شرکت‌ها در ارزیابی عملکرد سخت‌‌‌گیرتر می‌‌‌شوند و کاری میکنند کارکنان خودشان ترک کار کنند. وسوسه پول نقد هم می‌تواند راه‌‌‌حل دیگری باشد. شرکت‌ها گزینه‌‌‌هایی همچون امکان بازخریدی را مطرح میکنند تا کارکنان برای رفتن و بازخرید کردن خودشان وسوسه شوند.
منبع: wall street journal
