به گزارش اخبارکار به نقل از ایلنا به نقل از سازمان جهانی کار، نیروی کار در بخش تولید پوشاک و کفش عمدتاً از کارگران زن جهان سومی تشکیل شده است.
از آنجا که در کشورهای جهان سوم تولید کفش و لباس هنوز دارای اتوماسیون و تولید ماشینی کافی نیست، حجم بالایی از نیروی کار زن در کشورهای جنوب شرق آسیا و آمریکای لاتین را زنان شاغل در صنعت کفش و پوشاک تشکیل می‌دهند.
طی تحقیقات گروه متخصصین فنی سازمان جهانی کار، ورود اتوماسیون جدید تولید لباس و کفش که نیاز به نیروی کار را بسیار کاهش می‌دهد، تاثیر منفی بر اشتغال این زنان دارد.
این سازمان البته در این تحقیقات نشان داده آثار زیان‌بار این کارها بر بدن، عضلات، مفاصل و چشم زنان کارگر زیاد است و اتوماسیون تولید، این میزان را کاهش می‌دهد و این از نتایج مثبت ورود فناوری جدید و اتومایزه شدن فرآیند تولید است. ضمن اینکه خودکار شدن بخش‌های زیادی از فرآیند تولید پوشاک و کفش به تولید بیشتر و اشتغال افزون‌تر در سایر رشته‌های تولید و کار کمک می‌کند.
این مشاغل که اغلب دستمزد کمتری دارند، ناامن هستند و با آینده‌ای نامطمئن از سایر مشاغل متمایز می‌شوند، به ویژه به دلیل خطر جایگزینی با تجهیزات خودکار، امکان فشار کارفرما روی کارگران و کاهش توان چانه زنی آن‌ها بیشتر می‌شود.
تحقیقات جدید ILO به بررسی چالش‌هایی که زنان در این مشاغل با آن‌ها روبه‌رو هستند و چگونگی تأثیر فناوری بر آن‌ها می‌پردازد. اگرچه این مشاغل به مهارت بالایی نیاز دارند، اما اغلب دستمزد کمتری دارند و حوادث شغلی آن‌ها نیز کم نیست. البته تحقیقات سازمان جهانی کار نشان می‌دهد هرچند بخشی از زنان به دلیل خودکار شدن تولید بیکار می‌شوند، اما اتوماسیون کار باعث مردانه‌تر شدن کار و تولید نخواهد شد.
